Sa jednak konsekwencje pewnych decyzji, zatajania prawdy, polprawdy i nieszczerosci. Nie moge wiec obwiniac tylko losu. Ale to byly trudne lekcje. I ciagle popelniam ten sam blad. Zagubilam sie. Nie robilam zawsze tego co chcialam. Nie zawsze bylam takze uczciwa wobec tego co czuje i mysle. Pozwalam innym byc w bledzie: np gdy kolezanka na studiach mowila ze jestem zacofana od niej o 10 lat a sama byla ulomna i dziwna to trzeba bylo jej to  powiedziec a nie przytakiwac jak ciele. Od poczatku chyba chciala mnie wykorzystac. To nie byla bezinteresowna relacja z jej strony. Czesto czegos...

Mam trudnosci z emocjami. Utrzymuje mi sie ciagle magiczne myslenie. Trudnosci w emocjach przejawiaja sie strasznym cierpieniem na kazdym kroku. Emocje nie pozwalaja mi wypoczac. Ciagle mysle co zrobic jak jestem odbierana. W pracy obecnej nauczyczal sie wielu rzeczy. Przedtem myslalam ze jestem centrum wszechswiata. Mialam duze mniemanie o sobie. Kazde odtracenie sprawia ze rosnie moja pokora. Kiedys odtracenia przez ludzi sprawialy ze myslalam ze tak ma byc zebym czegos sie nauczyla i to prawda ale tak naprawdę ludzie maja juz te spoleczne walory od dziecinstwa. Bylam w pewnym stopniu...

Kilka bardzo miłych rozmów w pracy. Lubię ludzi.Podziękowano mi za pomoc przy czymś, była ona niewielka, ale okazało się, że jednak przydatna. Rozmawiałam długo z przyjaciółką, która ma problem z synem i chyba byłam wsparciem. Udało mi się przestać myśleć tylko o sobie.Moja córka znalazła coś ważnego dla siebie, czego szukała i była bardzo zadowolona. Widziałam się z przyjaciółmi z dawnych lat chwilę, było to fajne spotkanie. Dobrze było widzieć ich. Mój kot zjadł wreszcie karmę, która w rankingu nie jest na samym dnie, a kilka oczek wyżej. Bałam...

Boję się swojej bezradności, strachu przed każdym nowym dniem, ale to chyba już czas nauczyć się żyć samej. Staram się uczyć robić dużo rzeczy samej, organizować sobie czas w samotnosci, tak by nikomu nie być kula u nogi... Nie lubię rodzinnych spotkan na których zawsze muszę występować sama, jeszcze nie umie odmawiać, bo to przecież nie wypada, ale nauczę się odrzucać zaproszenia. Te spojrzenia "znowu przyszła sama" bolą...

Chciałabym porozmawiać kiedyś z kimś całkiem obcym, tylko jeden raz i nigdy więcej go nie spotkać jakbyśmy nigdy się nie poznali... Opowiedzialabym mu swoje życie, to wszystko o czym niewie nikt, o mojej perspektywie widzenia świata i mojego życia, a potem chciałabym usłyszeć czy świat jest taki  jak go czytam czy może tylko moje spojrzenie na niego jest błędne. Czasem mam pretensje do całego świata i do każdego z osobna, że jestem traktowana niesprawiedliwie, a czasem to siebie winie za całe zło, że to wszystko co mnie spotyka to moja wina... Potrzebuje takiego...

W takie dni człowiek najlepiej rozumie jak bardzo jest samotny. Że zagłusza swój ból samotności pracą, jest idealnym pracownikiem i cieszy się tym, lecz gdy przyjdą wolne dni siedzi sam i zaczyna rozumieć że w prywatnym życiu nauczył się żyć dla kogoś, odrzucał dla kogoś swoje przyjaźnie, odrzucał dla kogoś swoje potrzeby i teraz płacze bo jego jednym przyjacielem jest Internet i uśmiechnie relacje tych, których kiedyś samemu się odrzuciło, dla tych którzy wpoili że są najważniejsi (a chodzi tu o rodzinę). P.S. w życiu zawodowym idzie super, nie umiem z nikim...