Blizny pamiątką

To znowu ja. Znowu w panicznym lęku  Zastanawiam się czemu zaglądam tu głównie wtedy, kiedy ogarnia mnie paniczny strach. Dziś chodzi o okaleczenia. Mam pocięte całe przedramie i kawałek uda. Mimo, że dalej mam potrzebę robienia sobie krzywdy i dalej mi się to zdarza to coraz częściej, szczególnie wieczorami, kontrolę przejmuje strach. Dopiero w takich chwilach zdaję sobie sprawę z tego co sobie zrobiłam, że to zostanie na zawsze, że to będzie o mnie mówić, przyciągać spojrzenia, prowokować pytania. Już nie mówiąc o gotowaniu się w lecie w długim rękawie i o tym, że plaża czy basen nie będą już nigdy wchodzić w grę. Poza tym boję się, że nikt nie będzie chciał stworzyć relacji z kimś kto takie rzeczy ma za sobą. Nie zwiaze się z żadnym mężczyzną, nie założę rodziny, nie będę miała dzieci, będę miała problem żeby przyjęli mnie do pracy. Jednym słowem mogę umrzeć już dziś bo z bliznami po samookaleczeniach nie ma przyszłości. Chyba, że w szpitalu psychiatrycznym… Co się ze mną stało? Przecież mam 23 lata, mogłam mieć całe życie przed sobą, prace, sukces… Żyletki przekreśliły wszystko … Nie mam przyszłości. Strasznie się boję.