Dlaczego życie tak bardzo boli??? Jak to jest, że jedni potrafią byc pozytywnie nastawieni mimo wszystko, a inni zawsze znajdują powód by się martwić i dlaczego ja należę do tych drugich? Czy to kwestia nastawienia psychicznego czy tego jaki mieliśmy wzór w domu? Moja mama jest jak ja: zawsze doszukuje się minusów i przewiduje najgorsze, nie wierzy że tak poprostu, zwyczajnie może być dobrze! A tata zawsze jest obok nas, olewajacy. Może właśnie przez to taka jest, że wszystko jest na jej głowie, cała rodzina. I ja chyba przy niej zaszczepiłam w sobie ta niemoc i...

Czuje się jak zbity pies. Nie pojechałam do domu, mam żal do koleżanki, ona nie zna mojej sytuacji, jej w domu nie chcą. Mam dość ludzi. Niektórymi facetami się brzydze. Na portalach to podoba mi się jeden na...

Znowu zaczynam. Chciałabym już być gdzieś dalej, działać, a na razie opowiadanie. Zastanawiam się jak wytrwać w terapii. Jak nie...

To nie był zły dzień - w sumie dzień jak co dzień... Niewiem dlaczego nagle poczułam w środku taka pustkę. Ogarnęła mnie taka niemoc, wręcz strach. Niby jutro nie czeka mnie nic nadzwyczajnego, ale jakoś boję się! Niewiem czy tego że coś może się jednak zmieni  czy tego, że nic się nie zmieni i zostanie jak...

Kolejny rok za mną! Czas rozliczania się ze samym sobą. Więc jaki był - żyje, jestem zdrowa, mam prace więc teoretycznie nie jest źle, ale tu pozytywy zaczynają się kończyć.  Kolejny samotny rok, niezrealizowane plany, coraz słabsza psychika. Czasami brakuje mi już argumentów żeby przekonywać siebie, że warto dalej żyć.  Nie chce jednak zabierać sobie nadziei na Nowy Rok więc : wierzę, wierzę, że będzie...

  I po świętach. Minęły dokładnie tak jak myślałam: szybko i ... samotnie...    Ale nie było źle, całkiem dobrze poradziłam sobie z tą samotnością. Tylko wczoraj miałam załamanie - jeden z tych dni kiedy za dużo analizuje jak było, jak jest i co mnie czeka. Kiedy zostałam sama w domu poczułam się taka kompletnie niepotrzebna, zupełnie do niczego. To takie dziwne uczucie kiedy uświadamiasz sobie, że dla świata nie istniejesz, że bez Ciebie byłby może nawet lepszy. A potem, że przecież możesz wszystko, ale w sumie nie możesz nic, i że jest jak jest tylko...

  "Niech się spełnią Świąteczne życzenia, te łatwe i trudne do spełnienia. Niech się spełnią te duże i małe, te mówione głośno lub...

Jest ranek kolejnej bezsennej nocy i uczucie oraz sytuacja systematyczna i powtarzalna doskonale mi znana. Niestety stan jaki mnie ogarnia uniemozl;iwia mi normalne funkcjonowanie i realizowanie sie w zyciu. Negatyuwne emocje celowo wzbudzane przez mojego ojcac kttory niestety ma dogłębny wglad w moj stan emocjonalny. Dyskretnie obserwuje i demotywuje oraz sabotuhje moj zapal i samopoczucie. Niestety nie jestem wstanie reagowac i protestowsac poniewaz moja mama zawsze staje miedzy nami i mnie uspokaja i usprawiedliwia ojca mojim nieodpowiednim zachowaniwm . Niestety nie umiem...

Zbliżają się Święta. Uwielbiam Boże Narodzenie. Jest tak inaczej, tak niecodzienne. Trochę jak w bajce, a ja uwielbiam jak jest pięknie, nawet jeśli nierealnie. Choinka, miliony światełek, Wigilia i kolędy. Tylko te życzenia, już wiem czego wszyscy będę mi życzyć - kogoś. Żebym wkoncu kogoś miała. A ja będę stała i uśmiechała się tępo. Nienawidzę mojej samotności i nienawidzę, że inni mi o niej przypominają. Co roku wierzę, że to już ostatnie takie życzenia, a potem mija kolejny rok. Lubię atmosferę tych świąt, ubieram pokój żeby otaczała mnie ta...

Wyobrazam sobie czasem, że budzę się rano i uśmiecham do siebie. Tak poprostu, bo jest nowy dzień, bo się obudziłam... Bo przecież czeka dziś na mnie cały świat. Czasami nawet próbuje tak zacząć dzień - wychodząc do pracy zatrzymuje się za drzwiami, patrzę w niebo i mówię "dzień dobry" do świata. Przez chwilę nawet się uśmiecham. Tylko, że po chwili zdaje sobie sprawę, że zaczyna się kolejny zwykły dzień, i ja wciąż taka sama ze swoimi demonami. Potrzebuje jakiegoś zastrzyku optymizmu, wewnętrznej siły, odwagi - czyli zupełnie nowej mnie. Czyli bez...