Zdałam sobie sprawę że mam wiele braków w wielu sferach. I na chwilę obecną nie nadaję się na bycie żoną, choć przecież całe życie chyba tego chciałam....szukałam męża. Mam tak zgarbione plecy - to z lenistwa. Siedzę w domu, bez pracy, a nie chcę nawet mi się wyprostować. Niewygląda to jednak dobrze, a tak szczerze...to coraz gorzej. Coś tam ćwiczę, ale przytyłam ostatnio i mam naprawdę odcinające się od reszty ciała biodra. To mój kompleks, kiedyś się tym szczyciłam, ale teraz choć biodra są tylko trochę większe niż kiedyś, to czuję się...

Odbyło się dokładnie według "starego scenariusza"-zawalilam... Te pytania, te spojrzenia - "nic się nie stało","to nie koniec świata","będzie następna szansa", też tak bym mówiła na ich miejscu. Ale widziałam, widziałam, że ich zawiodłam, rozczarowałam, jakby mówili, że przegrałam swoje życie, że nie nadaje się do niczego, że jestem beznadziejna... To chyba bolało jeszcze bardziej niż porażka.  Czuje się taka pusta i mała, usiłuje walczyć żeby nie myśleć o sobie aż tak źle, ale wszystko wokół to potwierdza, każdy...

Nie jestem szczera i zbieram już owoce tej nieszczerości. Żyje z dnia na dzień. Nie mając stałej pracy i mieszkając na stancji wydałam przez tyle miesięcy wiele ze swoich oszczędności. Wstyd. Dodatkowo, zwodzę trochę ludzi, oszukuje, czuję się...

Robię co mogę żeby się uwolnić z pułapki własnych myśli, ale wciąż mi to nie wychodzi. Dlaczego tak trudno zapomniec? Czemu muszę żyć przeszłością? Nie potrafię zapomnieć, nie potrafię wybaczyć sobie błędów. Po prostu nie umiem. Nie umiem być wobec siebie wyrozumiała. I jestem wciąż w innym czasie, w innym świecie... Jedynie moje ciało jest tu i teraz chodź nie wiem po co. Spieprzyłam sobie...

Odklejanie plastra boli. To normalne że będziesz cierpiała. To normalne że będzie bolało. Ale tylko na początku. Po prostu tak już się przyzwyczaiłaś do plastra, że nie jesteś świadoma, że pod nim już się zagoiło, to tylko zostało twoje przekonanie, że plaster musi być dłużej. Ale trzeba go zerwać. Zrywanie będzie bolało. Normalne. Ale gdy już go nie będzie, dostrzeżesz nową, gładką skórę, zobaczysz, że nie ma tam co już leczyć. Zostałaś uleczona, organizm sam się zregenerował. Organizm umie sobie sam poradzić. Ty umiesz sobie sama poradzić. Nie...

Dzisiaj jestem zła. Nie ma litości, wyrozumiałości, nie przymuję tłumaczeń. Ani mężosynka ani córkomatek. Ja tu rządzę. Jak dam palec wyrwą rękę i mój byt sprowadza sie do walki o zachowanie pozostałych częsci ciała. Wystaraszą się, poczują respekt, docenia. Przez chwilę pochodzą jak zegarki. Wszystko bedzie zmierzać w dobrym kierunku. Uporzadkowana normalna rodzina. Pojawią sie wyrzuty sumienia i zmęcze nadzorem...stopniowo zacznę odpuszczać. Wszystko jebnie. I od nowa. Kolowrotek. Też jestem pieprzonym chomikiem. To silniejsze ode...

Nie chce już myśleć o tym, ale nie chce jeszcze spać, bo będzie jutro, a jutra boję się... Próbuje w siebie wierzyć, ale scenariusz w myślach znam... zawiodę siebie kolejny...

Miałam dzisiaj ciężki dzień. Musiałam wyjść ze swojej strefy komfortu, do obcych ludzi. Nie czuję się swobodnie w takich sytuacjach. Czułam się taka malutka, nieważna... Miałam ochotę uciec, wejść pod kołdrę i popłakać się... Ale musiałam i jakoś dałam radę. Ale to dopiero początek, przede mną więcej takich dni. Najgorsze, że wcale nie będzie lepiej. Każdy kolejny taki dzień przeżywam jak ten pierwszy. Za każdym razem czuje się od nowa obco i nie na miejscu... Zresztą jak co dzień w moim...

Mam potrzebę. Mam potrzebę bycia kimś ważnym dla kogoś, zauważanym. Dostrzegam każdy najmniejszy objaw olania mnie, lub bezzasadnie sam sobie tworzę w głowie taki obraz, w pracy w relacjach ze znajomymi, z kobietami. Może powinienem być kimś ważnym najpierw dla siebie samego, chyba jestem chociaż nie zawsze to okazuje. Wczoraj zrezygnowałem z terapii online, byłem śpiący i nie chciało mi się gadać. Nie dałem znać, liczyłem, że zadzwoni i spyta czemu mnie nie ma, zaczynam dostrzegać podobieństwa w relacji terapeutycznej i tych prywatnych. Potem byłem oglądać z...

Witam Serdecznie. Borykamy się z pewnym problem, jestem pilotem latam prywatnie, organizuję loty komercyjne, holuje szybowce, kiedyś również "wywoziłem " Skoczków. Kiedyś ponieważ od pewnego czasu tego nie robię gdyż zaczęła przerażać mnie wysokość, chodź nie do końca. Na hasło mam lęk wysokości często odpowiadałam przestraszonym pasażerom ja również i się uśmiechałem. Dziś do pewnej wysokości czuje się jak ryba w wodzie, a wyżej niestety już nie. Panika, lęk. Pomocy jest to mój zawód i miłość. Wstydzę się iść z takim problem do...