Nikt nie powinien tego usłyszeć

Usłyszałam dziś takie rzeczy, jakich nigdy żadna kobieta nie powinna usłyszeć. Ja nie będę umiała pozbyć się ich z mojej głowy. Na zawsze zostaną i będą drążyć tam małe dziurki. W pewnym momencie będzie ich więcej niż normalnej tkanki i mój umysł umrze. Zabierze ze sobą dusze.

Dziś dostałam radę jak powinnam się ubierać, aby nie  podkreślać mojego zbyt wystającego brzucha. Maz zaproponował też w „żartach”, że pod choinkę dostanę karnet na operację plastyczną nosa.  Na koniec dnia dostałam jasne instrukcje, co kupić teściowej na MIKOŁAJKI i pod choinkę. Byłam zażenowana, ale nie powiedziałam nic. Dopiero kiedy zaczął naciskać, że muszę kupić jutro, bo mamusia przyjedzie przecież w czwartek i musi dostać prezent stwierdziłam, że mam to w dupie i nigdzie nie pojadę, bo dziecko od 2 dni jest chore i bierze antybiotyk. Nie będę z dzieckiem jechać żeby kupić „mamuni” prezent jak dzidziusiowi.  Spytałam złośliwie, czemu nie zakradnie się przez komin i nie zostawi jej pod poduszką. Warknął tylko „uważaj, co mówisz”. Nie wytrzymałam. Mogłam się nie odzywać. Jestem zmęczona chorobą dziecka. Ale nie przestałam. Spytałam, czy kiedykolwiek przyglądał się jego relacji z matka bliżej. „Zdiagnozowałam” u niego jakieś zaburzenie.  Wyszedł aktorsko do kuchni, nalał sobie chyba whisky i wypił patrząc mi w oczy. A niech się zachla na śmierć. Tylko ułatwi mi życie. Potem rzucił moją nową bezprzewodową myszką o ścianę. Nie zostało z niej wiele. Chciałam iść spać, ale ścisnął mnie za gardło. Zabolało tylko moją godność. Rozpłakałam się. Powiedział, że jestem obleśna i za każdym razem jak mnie pieprzy musi myśleć o kimś innym, żeby mu stanął, bo sex ze mną to jak nekrofilia. „Nie lubię takich zwiędłych śmierdzących cip” – i poszedł spać. Nie jestem biedna. Jestem totalnie beznadziejna i żałosna. Myślę, że na to zasłużyłam.