Rękę podniesioną na współmałżonka/ę należałby…

odrąbać? Odgryźć? Odpiłować bez znieczulenia? A może urwać, tak, żeby zamiast z korzeniami wyszła z mózgiem?

Nie pamiętam (a raczej nie chcę pamiętać), kiedy szarpnął po raz pierwszy. Za to pamiętam te ostatnie ciosy. Trwały 14 godzin. Wrócił z pracy, w której znów coś zawalił. Głównie wtedy bił. Kiedy Świat udowodnił mu, że nie jest tak fajny, mądry i wspaniały, jak sobie zakładał. Zawsze miał pretekst. Zawsze. Spóźniony obiad, uwaga z zachowania u Córki. Cokolwiek. Wtedy akurat przypomniał sobie, że tydzień wcześniej powiedziałam mu, żeby „spadał”, bo znów zaczął marudzić na oceny dzieci. Wystarczyło.

Po ciosach dziś już nie zostały ślady. Zostały za to po szarpaniu. Miał obrzydliwą manię obgryzania paznokci, które strzępiły się i wbijały w ciało kiedy mną potrząsał, podnosił niemal bezwładną z podłogi, żeby przyłożyć mocniej. Drobne blizny mam nawet w okolicach kostek. Ciągnął mnie za nogi przez całe mieszkanie, ja się wyrywałam. Więc drapał. Taka pamiątka na przyszłość.

Przykładał mi do brzucha atlas świata. Gruby, w miękkiej okładce. Bil w niego pięścią, a ja wyłam z bólu. Nie, nie wyłam. Skomlałam, bo przecież nie chciałam niepokoić dzieci. Spały w pokoju obok, a jutro szkoła.

Wieczorem udało mi się wezwać policję. Serdeczny pan funkcjonariusz z patrolu stwierdził, że czasem w rodzinie ktoś wpier*ol musi dostać. Byle nie za często, bo to przemoc wtedy i kupa roboty. Ale raz na tydzień to co to jest. Nic. Sąsiedzi nic nie słyszeli, więc różnicę zdań powinniśmy z mężem wyjaśnić sobie sami. A raczej on mi. Kopiąc mnie z całych sił w tyłek, kiedy na czworaka próbowałam zebrać się z podlogi.

Jakoś po północy zauważył, że zsikałam się na dywan. Od tego kopniaka chyba. Nie pamiętam. Zgadnijcie, czy to dobry argument żeby złamać komuś żebro? Nawet bardzo. Ale jedno żebro na całe życie, to co to jest? Żadna przemoc, ot nieporozumienie. Różnica zdań i zwycięstwo silniejszego argumentu. Moja wina – mogłam przecież nie sikać.

Nad ranem ból (a może strach?) spowodował torsje. Władca silniejszych argumentów spał. Ja czyściłam rzygi zza kibla, bo nie jest łatwo trafić centralnie do muszli, kiedy ostatnie kilkanaście godzin dostawało się takie dowody miłości. Kiedy wszedł do łazienki przywitał mnie kopniakiem w nogi. Upadłam. Uznał, że na leżąco nie da się sprzątać, więc pomógł mi wstać, podnoszą za ucho i nadrywając je. Podobno tego bólu doświadczają tylko bokserzy, gdy przeciwnik rozerwie im małżowinę rękawicą. Czyli mamy coś wspólnego – bokser i worek.

Drugi telefon na policję i drugi patrol. Inny. Wyprowadzili go z domu natychmiast. W kajdankach. Nie byłam w stanie stać na nogach. Trafiłam na intensywną terapię. Uciekłam.

Parę lat później siedzę z dziećmi w salonie. Mój nowy Partner zakrada się po cichu i gwałtownie łapie mnie od tyłu w objęcia całując w szyję. Syn krzyczy przestraszony, a mój pęcherz gwałtownie puszcza i mocz spływa mi po udach. Mózg można oszukać ale ciało nie zapomni.

Takie zgotowałam Wam życie.

PS.: Dziś na Confessional od innych użytkowniczek dowiedziałam się, że jak się raz sponiewiera małżonka/małżonkę, to nie jest przemoc. Bo jak kobieta bije mężczyznę to zapewne sobie zasłużył. Bo przecież przemoc ma zawsze uzasadnienie. Mąż na pewno czymś zawinił. Zawinił tak bardzo, że w imię kary możemy spier**olić życie dzieciom. Może też powiedział „spadaj”?