Siła Wyższa

Jestem ateistką, ale podobno to nie przeszkadza, by znaleźć swoją wersję siły wyższej. Czasem myślę, że ją czuję. Kiedy? Wtedy, gdy ni stąd ni zowąd przepełnia mnie stuprocentowa akceptacja dla siebie i świata. To przychodzi znikąd, bez powodu i na chwilę. Wtedy, gdy zasypiam będąc w dupie i chcąc umrzeć a budzę się nieoczekiwanie pełna werwy i pomysłów, jak rozwiązać dany problem. Wtedy, gdy czuję falę ciepła myśląc o różnych osobach a jednocześnie nie oczekując nic w zamian. Wtedy, gdy po prostu zachwyca mnie widok słońca i drzew. To są chwile i to się dzieje samo, nie da się tego zaplanować w stylu „od dzisiaj cieszę się z małych rzeczy”. To wszystko nazywam siłą wyższą. Co to takiego? Jakiś pierwiastek dobra w codzienności, we mnie. Coś, co pozwala uciszyć ego i te wszystkie głosy w mojej głowie, ponure myśli, oczekiwania. Jako, że nie mam na to wpływu, bo to się dzieje niespodziewanie, niech będzie, że to siła wyższa.