Znowu nalapie kolejnych 10 umow pracujac w jednym miejscu. I nie bede miec rodziny. Znowu bedzie towarzyszyl mi strach, brak czasu i ograniczenia. I znowu bede bladzic. Znowu bedzie mi sie cos wydawac. Bog jest jednak wszechmogacy. Tak ciezko mi bylo zaufac Bogu a moze to wszystko dzieje sie po cos jednak. Te bledy. Wszystko. Moze tak trzeba bylo ze tak akurat bylo a przeciez nie najgorzej. Brak mi gdzies wewnetrznej ciszy, ukojenia i samoregulacji. Najlepiej szybkiej. Nie znam sie jednak na tym, strach o tym publicznie sie wypowiadac. O tym wszystkim co boli. To niepotrzebne wypowiadac sie...

Zrozumialam ze byc moze nie udalo  by mi sie uniknac wielu bledow. Mam braki. Swiadomosc swoich ograniczen moze dac sile by sobie...

Często teraz mam problem ze spojrzeniem sama w sobie w oczy, choć może to brzmieć dziwnie czy niedorzecznie. Nie czuję sie dobrze sama ze sobą, jakbym się czegoś bała i była nie na miejscu. Relacje zawsze przynosiły mi ból, a nawet najlepsi ludzie w moim życiu mnie rozczarowywali, może jest to oznaką dążenia do perfekcji, otóż sama nie jestem perfekcyjna; i to moje nagminnie przywiązywanie się do słów innych, do ludzkich mankamentów, chęć odwetu a może bardziej agresja, złość, brak elastyczności w myśleniu. Często się zastanawiam czy powinnam kogoś mieć, i...