Widzę i wiem

Sama nie potrafię odpowiedzieć sobie na pytanie: czego jak tak właściwie chcę?!. Chcę być kochana, ale nie dopuszczam nikogo do siebie, nie stwarzam sobie szans by kogoś poznać. Chcę byc inna, ale tkwię w tym co jest i nie próbuje nic nowego… 

Nie dopuszczam do siebie wielu sytuacji, łapie się na tym, że zaprzeczam rzeczywistości. Zapominam czasem ile już mam lat, żyje i myślę jakbym wcale tyle nie miała. Co jakiś czas ktos mi to przypomi, wypomni – ostatnio coraz częściej… Zatrzymuje się co jakiś czas na chwilę, zanurzam się w myślach, przyznaje, że staram się czymś zająć i nie myśleć, bo myślę o sobie bardzo źle… Gdybym była kimś obok i spotkała siebie współczułam bym tej dziewczynie. Samotna, bez większych sukcesów na koncie, bez perspektyw. Już dawno powinna znaleźć swoje miejsce na ziemi, już dawno powinna kogoś mieć. Nie kocha siebie, nikt nie kocha jej.. Wiem to wszystko, umiem ocenić, widzę, że jest źle tylko nie potrafię jej doradzić, nie potrafię sobie pomóc ????