znowu nic

zatoczyłam koło znowu punkt wyjścia… spróbowałam, wszystko zostało, gówno w którym tkwię trzyma mocno – znowu brak wiary w sobie, że coś zależy ode mnie… taki ludzki wrak jestem, już mi się nie chce, boję się dalszego upadku, a wpadam w coraz większe gówno… światło w tunelu jest niewidoczne… i niech tak zostanie.

K