Każdy mój związek kończy się średnio po 2 latach. Właśnie rozstałam się z narzeczonym. Zaręczyliśmy się bo nalegali jego rodzice, a on był strasznym przydupasem matki. Nie wiem po co traciłam czas na takiego faceta. Mam doła bo nie wiem czy coś nie tak jest ze mna czy mam pecha i nie trafiłam jeszcze na nikogo z kim mogłabym trwać w normalnym związku i załozyć rodzinę. Pierwszy moj chłopak odszedł po 2 latach. Chodzilismy razem do liceum. Potem drogi nasze sie rozeszły. Nastepny na studiach. Skończyło się wielką awanturą o to, że nie chciałam na fb napisać ,...

Na razie ćwiczę codziennie. Nie schudłam nic a nic, ale czuję się lżejsza. czasem mam takiego lenia, że wolałabym zrobić wszystko inne tylko nie ćwiczyć. Zobaczymy pod koniec miesiąca, jak efektu nie będzie to odkładam dietę i skazuję siebie na życie w ciuchach XXXL. Na razie walczę. Zastanawiam się czy to, że jestem sama to wina tego jak wyglądam? Tego że jestem gruba? Czy to że jestem gruba to wina mojego jakiegos wewnętrznego problemu? Czy to że jestem zaniedbana to wina tego ze jestem gruba? czy gdybym byla szczupła nagle zachciałoby mi się włożyć fajne...

Marcin mnie kocha, szanuje, wierzy we mnie. Zastanawiam się czy to prawda. Czy gdybym zagrażała jego pozycji, gdyby poczuł, że ma z kim konkurować to tez byłby taki zadowolony, kochający i pewny siebie. Gdybym ja tez pracowała i zarabiała pieniądze, gdybym ja też miała prawo jazdy i nie był od niego tak cholernie zależna. Może otworzyć swój zakład? Albo iść na byle jakie studia, żeby nie być ta głupsza w domu? Ale jak na miłośc boską mam to zrobić? Jak to zorganizować? Nie dam rady dotrzymać naszej umowy, nie umiem tak. Poczekam, aż pójdą do szkoły, potem...

Druga wizyta za mną. Nie było źle. Czuję się jak głupek na tych spotkaniach. jakbym grał w jakimś filmie. Pani Marta próbuje mnie złamać i wyciągnąć ode mnie szczegóły dotyczące mojego życia małżeńskiego. Nie jestem zbyt wylewny. Stwierdziłam, że wole już wszystko pisać niż mówić podczas sesji. Mimo to uznała, że spotkania są konieczne, a pisanie swoja drogą. Nie umiem tego wszystkiego o swoim życiu powiedzieć, bo czuje że przekraczam wtedy barierę i lamę zasadę, która jest w naszym małżeństwie najważniejsza. Nasze sprawy zostają między nami....

Próbowałam nie zamieszczać żadnych zdjęć ze swojego bogatego grafiku. Nie pokazywać siłowni, pływalni, jak biegam w nowych butach albo jak zajadam się pysznym burgerem ze znajomymi. Wytrzymałam 2 dni i czułam tak ogromna pustkę. Przestałam istnieć. Z kolejnym zdjęciem na fb znów zaczęłam..Uświadomiłam sobie, że moje życie jest cholernie puste, ja- nieszczesliwa i jestem nikim. No i dodatkowo jestem chyba uzalezniona od ekshibcjonistycznych...

Praca, siłownia, w międzyczasie obiad, niezobowiązujące smsy ze znajomymi (przecież i tak w tygodniu żadne z nich nie da rady się spotkać bo mają rodziny, dzieci, lekcje, zakupy), facebook, a teraz wieczór przede mną. Może wyskoczę pobiegać? Albo zrobie coś dobrego do jedzenia? Ale dla kogo?Dla siebie? A potem będę to jadła 3 dni i jeszcze zamrożę. Mam poczucie zmarnowanego życia. Coś mi umknęło? Facet? Gdzie mam go znaleźć? teraz wszyscy lepsi zajęci. Dzieci? A z kim? Na portal randkowy jeszcze się nie zdecydowałam, ale jestem blisko. Najbardziej boję się...